Uzyskanie dostępu do kapsuły z próbkami planetoidy Bennu przez NASA: Odkrycie kosmicznego materiału

Pod koniec kwietnia, po upływie czterech miesięcy od udanego lądowania kapsuły misji OSIRIS-REx na pustyniach Utah, inżynierom NASA udało się w końcu dostać do jej wnętrza. Wewnątrz cylindrycznej kapsuły przechowywane były próbki pobrane z planetoidy Bennu, której orbita jest potencjalnym zagrożeniem dla Ziemi. Niemniej jednak, z powodu konieczności utrzymania czystości materiałów, dostęp do nich był ograniczony jedynie do narzędzi, które nie zanieczyszczą próbek. Opracowanie odpowiednich metod wymagało od naukowców kilku miesięcy ciężkiej pracy.

Niedawno, grupa specjalistów zajmujących się analizą astromateriałów z NASA Johnson Space Center w Houston przeprowadziła skomplikowany proces demontażu głowicy próbnika OSIRIS-REx. Wnętrze tego mecha kryje pył i kamienie – wydają się one niewinne, ale te kilkadziesiąt gramów kosmicznego materiału mogą dostarczyć nam cennych informacji na temat warunków panujących na planetoidach oraz ich składu chemicznego. Co więcej, mogą okazać się kluczowe dla opracowania strategii obrony przed potencjalnym zagrożeniem ze strony tych obiektów.

Bennu, planetoida z której pochodzi zebrany materiał, jest jednym ze starszych obiektów w naszym Układzie Słonecznym. Niewielka jak na skalę kosmiczną, ale potencjalnie niebezpieczna dla Ziemi. Szanse, że Bennu uderzy w naszą planetę są niewielkie – wynoszą one 1 do 2700. Jednak to właśnie ta planetoida jest uważana za obiekt o najwyższym ryzyku kolizji z Ziemią spośród wszystkich znanych nam ciał niebieskich.

Według naukowców, jeśli dojdzie do tej kolizji, nastąpi to prawdopodobnie w 2182 roku. To daje nam jeszcze sporo czasu na przygotowanie i opracowanie skutecznej strategii obrony przed takim zagrożeniem.

Analiza próbek z Bennu może dostarczyć nam informacji na temat jej składu chemicznego, gęstości czy wielkości – wszystko to jest niezbędne do stworzenia rzeczywistego i efektywnego planu działania. Dlatego tak ważne jest badanie tych materiałów, co wyjaśnia cel projektu OSIRIS-REx.